De lange tocht van Gaston. Merelbeke in de grote oorlog

Vandaag herdachten de gemeenten Merelbeke en Kampenhout dat 100 jaar geleden honderden Kampenhoutenaren op de vlucht voor de oprukkende Duitse troepen onderdak kregen bij de inwoners van Merelbeke.  Meestal een verblijf van enkele dagen waarna ze verder trokken in de hoop in rustiger en veiliger vaarwater terecht te komen.  Bij iedereen, inwoners van Merelbeke en vluchtelingen leefde de hoop dat het voor niet zo'n lange tijd zou zijn.  Maar naarmate de Duitse troepen oprukten sloeg ook de angst toe bij de Merelbekenaren en om aan een gevreesde inlijving in het Duits leger te ontsnappen meldden vele weerbare mannen zich aan als vrijwilliger.  Onder hen Gaston (17) en Gérard Wollaert (15) en hun achterneef Theophiel Wollaert, die de oorlog helaas niet zou overleven.
Omdat Gaston Wollaert bij het bevrijdingsoffensief aan de vooravond van de wapenstilstand op 11 november aan de overzijde van de Schelde in Zwijnaarde gelegerd was en op wapenstilstand een uur na die was ingegaan zijn familie in Merelbeke ging begroeten, kreeg deze tentoonstelling de titel "De lange tocht van Gaston".  Zijn foto genomen op 11 november 1918 aan de ouderlijke woning door zijn tante Sarah Van Vlieberge siert dan ook de gevel van de oude pastorie van Munte, plaats van de tentoonstelling.  Deze tentoonstelling belicht het leven in Merelbeke, dat deel uitmaakte van het zg. "Etappengebiet", voornamelijk de provincies Oost- en West-Vlaanderen, waar de Duitse bezetter een bijzonder streng regime handhaafde met opeisingen, boetes, gevangenisstraffen en executies.  Anderzijds wordt ook het wedervaren getoond van de Merelbeekse soldaten aan het front.
Hieronder een aantal foto's van de opening van de tentoonstelling.  Klik op de afbeelding voor een grotere weergave.

De lange tocht van Gaston

Klik op de afbeelding voor een grotere weergave